Joggers en Marathon

De voorbije twee jaren verscheen slechts een enkel verslag van de joggers over hun wedervaren met de marathon. De hoogste tijd dus om daar iets aan te veranderen.

Dat er zo weinig verslagen gemaakt zijn heeft natuurlijk alles te maken met het feit dat er geen buitenlandse reizen werden ingericht om samen deel te nemen aan een marathon. En dat er geen reizen meer zijn komt natuurlijk doordat er van langs om minder joggers van KASVO nog een marathon lopen. Zo deden we onze laatste trips naar Dublin en Ljubljana al samen met onze vrienden van JC Zwalm om toch nog van een groepje te kunnen spreken..

Toen ik in 1997 mijn eerste marathon liep in Amsterdam waren we met niet minder dan 17 KASVO-leden paraat. En ook de volgende jaren waren we steeds met een mooi groepje lopers maar dat is stilaan aan het veranderen. Velen haakten af vanwege ouderdom of steeds terugkomende kwaaltjes en als er geen nieuw bloed bij komt blijven op den duur nog weinig marathonlopers over. Momenteel zijn we maar met een vijftal meer die regelmatig een marathon lopen. En zelfs op onze wekelijkse trainingen zijn we met steeds minder en minder. Positief is dan weer dat we op de “na-training” in de kantine wel nog voldoende joggers hebben.

Of het een algemene trend is dat het aantal recreatieve marathonlopers afneemt zou ik niet durven zeggen. Er zijn nu natuurlijk meer joggingsclubs in onze omgeving dan in 1996 toen onder impuls van Remi De Backer en Ignace Penninck een eerste reis werd ingericht om in Echternach de marathon te lopen. Wat wel vast staat is dat in de laatste “Vlaanderens mooiste Marathon” in Zwalm het aantal deelnemers aan de volledige marathon enorm verminderd was terwijl het aantal dat de halve marathon liep in de lijn lag van de vorige edities. En daarmee belanden we bij de enige marathon in onze contreien namelijk “Vlaanderens Mooiste Marathon” in Zwalm. Op de eerste editie in 2013 waren we met zeven in de marathon en zes liepen de halve. Dit jaar was het een pak minder: op de halve vijf starters en drie op de ganse. Op de halve kon het eentje meer geweest zijn want Dirk De Cremer was ingeschreven maar kon wegens kwetsuur niet starten. En hij was niet alleen want ook Wim Van Nieuwenhuize had een paar weken terug tijdens een wedstrijd een kwetsuurtje opgelopen. Op de valreep kreeg hij echter van zijn kinesist te horen dat hij toch zou mogen proberen om de marathon te lopen. Dat moet men Wim geen tweemaal zeggen want hij wou net als ik alle marathons in Zwalm gelopen hebben. Als test liep hij de voorafgaande dagen enkele oefenloopjes en omdat die zonder problemen afgewerkt werden startte hij zondag vol goede moed. Nu wel met een daginschrijving, want zijn voorinschrijving op de marathon was ondertussen al doorgegeven aan een vriend van JC Zwalm. En het ging goed tot rond km 25 waar hij opnieuw dezelfde pijn van een paar weken terug voelde opkomen. Hij besloot dan ook wijselijk niet verder te lopen en stapte terug om wat verder opgepikt te worden door de fotograaf van dienst “Speedy” Meirlaen die hem terugbracht naar de aankomst.

Voor mij was het ook een speciale marathon want mijn eerste als 75+. Mijn doel was een clubrecord van de joggers in die leeftijdscategorie te vestigen. En moeilijk kon het niet zijn want er bestond er nog geen en alleen al aankomen was dus voldoende. Maar ik had toch een beetje meer ambitie en wou toch beter doen dan het B.R. 80+ (4u08) op naam van André Osselaer. Een zekerheid was dat geenszins want mijn tijden vorig jaar waren respectievelijk 4u12 in Flanders Fields en 4u06 in Brugge. Beide marathons startte ik samen met Jean-François Parent maar die moest bij de eerste na 30 Km afhaken en in Brugge zelfs al na half marathon. Ook in Zwalm gingen we samen van start en deze keer was hij vastbesloten mij niet meer te moeten lossen. Ook Jessika Matthys die de halve marathon liep sloot zich bij ons aan en hoopte ons tempo te kunnen volgen om zo een goede tijd neer te zetten. Maar het draaide anders uit : niet zij volgde ons tempo maar wij volgden haar en begonnen zo vijf minuten vroeger dan voorzien aan onze tweede lus. Ook daar konden we beiden een goed tempo aanhouden tot een paar meters voor de finish. Daar werd ik opgehouden door de fotograaf van dienst om een paar foto’s te nemen van mij met het spandoek waarmee mijn dochter en mijn zuster ook al onderweg hadden gesupporterd. Maar na vier uur lopen komt het op enkele seconden ook niet meer aan en voor een paar mooie foto’s had ik dat er wel voor over.

Op de halve marathon haalde de twintigjarige Theo Devos van KASVO een derde plaats en Peter De Werdt werd dertigste en eerste KASVO-jogger. Twintig minuten later kwamen met miniem verschil Gorik Devos en Sylvie Christiaens over de streep en vijf minuutjes later zat ook voor Jessika haar wedstrijd er op.

Daarna was het de hoogste tijd om onze vochtbalans terug in evenwicht te brengen. Niet dat we onderweg veel hadden gezweet, want daarvoor was het toch te frisjes. Maar Wittekes aan 1,20 € en Blonde Ename en Cava aan 2,40 € daar moesten we toch van profiteren en dat hebben we dan ook volop gedaan terwijl wij op groot scherm naar de laatste kilometers van Parijs – Roubaix konden kijken.

Marc Vanmaldegem | 14 April 2019