Zondag 1 september 2024: een zonnige en warme dag en daar zou regen en onweer van komen. Maar alle weervoorspellers waren het roerend eens: dat zou ten vroegste over een paar dagen zijn. Toch kregen wij rond de middag al een donderslag bij heldere hemel te verwerken met het bericht dat Wim Van Nieuwenhuize tijdens zijn loopje in Zwalm plots was overleden. Via de sociale media deed dit nieuws als een lopend vuurtje de ronde en ik zal niet de enige zijn geweest die er toch eventjes moest van bekomen.
Dat Wim geen honderd zou worden wisten wij allemaal en in een van zijn blogs gaf hij zelf al aan dat hij een beperkte “houdbaarheid“ van zes jaren had. Maar dat die jaren nu maanden bleken te zijn had niemand zien aankomen. En hiermee kwam ook abrupt een einde aan de rollercoaster die startte in het najaar van 2022.
Het begon allemaal omdat Wim steeds maar vermoeider werd na het lopen en daarom zijn bloed liet onderzoeken. In eerste instantie niets ernstigs maar na enkele weken volgde de mokerslag: leukemie! Daar genees je niet op een, twee, drie van en in afwachting van een stamceltransplantatie werd gestart met een chemokuur. Het is ook in die periode dat hij zijn blog “Marsmannetje” startte waarin hij ons op de hoogte hield van hoe het met hem ging en ons verraste met interessante en/of leuke artikeltjes.
In juli 2023 kreeg hij dan zijn stamceltransplantatie en die verteerde hij wonderwel goed met minder bijwerkingen dan verwacht. Na enkele maanden startte hij zelfs zijn eigen “start 2 run” van 0 naar 5 km en werkte die ook vlotjes af. Vol goede moed begon hij aan het vervolg van 5 naar 10 km, maar dat ging niet zoals verhoopt. Allerlei kwaaltjes begonnen op te duiken met zelfs weken opname in het UZ. Maar ondanks die tegenslagen bleef Wim positief en met beide voetjes op de grond: niet euforisch bij goed nieuws en niet in de put bij slecht nieuws. En dat laatste kreeg hij eind juni toen bleek dat de leukemie mogelijks terug was. Het goede nieuws kreeg hij een paar weken terug met de melding dat de leukemie in geen geval terug was. Wat er wel aan de hand was of geweest was dat bleef ook voor de artsen een raadsel.
Naast leraar en later directeur bij KBO was Wim ook een fervent loper, maar niet fanatiek. Als geen ander kon hij luisteren naar zijn lichaam en zich aanpassen aan de omstandigheden. Elf jaar is hij al lid van KASVO maar ook bij JC Zwalm en Adelardus Huise was hij aangesloten. Door hem leerden wij ook joggers van die clubs kennen en zo liepen wij samen met leden van die clubs zelfs een paar marathons in het buitenland (o.a. Dublin en Ljubljana).
Tijdens de corona konden geen wedstrijden plaatsvinden maar eens de maatregelen wat versoepeld waren was Wim er als de kippen bij om zelf wekelijks een parcours uit te stippelen. Zo denken wij nog altijd met veel plezier terug aan de dagen in mei en juni 2020 waarbij wij onder zijn leiding telkens in een ander Zwalm dorp ons trainingsloopje afwerkten.
Ook een klassieker is de KBO-run waarvan Wim een van de oprichters en grote bezielers was. En zo waren er meerdere want liep je ergens een wedstrijd was de kans meer dan groot dat ook Wim van de partij was. En kan hij er nu niet meer bij zijn, in onze gedachten blijft hij met ons mee trainen en lopen.
Marc Vanmaldegem
