Na de mooie prestaties in Eindhoven stond er dit najaar nog een tweede marathon op de KASVO agenda. Didier, Peter, Brechtel, Joris en Simon zakten begin december af naar Valencia, om er deel te nemen aan één van de snelste en sterkst bezette marathons van Europa.
Het doel was voor iedereen duidelijk: het eigen persoonlijk record scherper stellen. Maar de voorbereiding verliep niet zoals het moest. Didier sloeg zijn voet zwaar om en kon 5 weken niet lopen. Bij Brechtel draaide het vierkant, hij miste vooral de snelheid die nodig was om een mooie tijd te lopen. Joris kon pas laat de nodige kilometers beginnen afwerken en miste daardoor heel wat basis. En Simon lag in augustus en september nog 6 weken stil door cytomegalie. Alleen Peter leek een perfecte voorbereiding te kennen.
Op 3 december zaten onze vier lopers om 5.30u aan het ontbijt. De spanning was op hun gezichten af te lezen en ieder volgde zijn eigen gewoontes. Rond 6.50u kwamen ze aan ter hoogte van de start, waar zowat anderhalf uur later maar liefst 33.000 lopers aan hun marathon zouden beginnen. Het was nog fris, maar de temperatuur tijdens het lopen zou ideaal zijn. Er werd nog snel een toiletbezoek gepland, de rugzakken werden gedropt en er werd een beetje losgelopen. Maar niet te veel, want er volgden nog genoeg loopkilometers.
Daarna nam iedereen plaats in de startvakken. Simon, Brechtel en Didier stonden in het op 1 na snelste startvak en werden in het zog van de profatleten losgelaten. Peter en Joris stonden iets verderop en moest 10 minuten langer wachten om aan hun wedstrijd te beginnen. En ook de zon begon aan zijn dagtaak, waardoor het een heerlijke loopdag was (en dat terwijl in België de eerste sneeuw viel).
De eerste kilometers verliepen zoals je dat kan verwachten in een groot pak: meegaan met de flow, hier en daar je eigen weg proberen zoeken maar vooral maken dat je er heelhuids doorkomt. Maar door de goede organisatie en de goede indeling van de startvakken, kon iedereen al snel zijn eigen tempo oppikken, op zoek naar dat record.
Simon (vorig record 2u44) had een schema gemaakt om op 2u38 binnen te komen. De eerste 4km zat hij perfect op schema, maar daarna liep hij stelselmatig veel sneller. Halfweg kwam hij door net onder de 1u18 (al besefte hij dat zelf niet) en aangezien hij altijd op een negatieve split mikt, beloofde dat heel veel goeds. Na 33km zette hij zijn slotoffensief in. De kilometertijden gingen naar beneden en doken ruim onder 3:40. De eindmeet kwam in zicht en op de blauwe loper, met nog 300m te gaan, leek een tijd onder de 2u35 plots nog haalbaar. Een ultieme eindspurt met vermoeide benen. De klok stopte op 2u35.09. Nog steeds een fantastische verbetering van zijn record met bijna 9 minuten.
Brechtel startte aan een tempo van 3:55/km, hetzelfde schema dat hem in Rotterdam 2 jaar geleden naar zijn persoonlijk record (net boven 2u45) had gebracht. Ondanks de moeizame voorbereiding, hoopte hij om zo lang mogelijk met anderen mee te gaan en zo toch een lichte verbetering van zijn persoonlijk record te halen. En dat lukte aardig, heel aardig zelfs. Halfweg passeerde hij onder 1u22. Het gemiddelde zat goed, de benen draaiden aardig en Brechtel liet zich meeslepen door de vele lopers rondom zich. Maar eens voorbij de 25km werd het lastiger. Hij moest de mensen rond zich laten gaan, zijn tempo zakte. Op karakter bleef hij rond de 4:00/km lopen, want dan kon het nog. Maar eens voorbij de 35km kon hij de man met de hamer niet meer ontlopen. Een eindtijd van 2u49.45 is, gezien de moeizame voorbereiding, een hele mooie prestatie. Maar volgend jaar komt Brechtel terug voor meer!
Didier vestigde zijn besttijd van 2u43 intussen enkele jaren geleden. De jaren spreken niet in het voordeel van deze 50 plusser, maar desondanks gelooft hij erin dat hij zijn besttijd nog kan verbeteren. Maar zijn voorbereiding was niet ideaal, dus tot kort voor de start twijfelde hij of hij wel voluit zou gaan. Uiteindelijk startte hij toch aan een zo hoog mogelijk tempo, om en bij de 3:50/km lopen was het doel. Maar al snel merkte hij dat het niet veel sneller ging dan 3:55, en na een passage halfweg net onder 1u24 wist Didier hoe laat het was. Hij verlaagde daarom bewust zijn tempo, om de tweede helft te genieten van de sfeer en de omgeving. Zijn eindtijd van 2u57.16 weerspiegelt niet de fantastische conditie van deze man. Maar zijn planning voor volgend jaar ligt al vast en indien hij blessurevrij blijft, zal hij er zeker dicht bij zijn!
Peter startte met een heel duidelijk doel. Onder de 3u lopen. Vorig jaar was hij, ook in Valencia, gestrand op 3u en 12 seconden. Hij was de enige met een perfecte voorbereiding en ook in de voorbereidingswedstrijden bewees hij dat zijn conditie goed en stabiel was. Vanaf de start zette hij zijn inwendige metronoom in gang, want zijn kilometertijden weken amper af van 4:10. Tot aan kilometer 35 liep hij zowat het perfecte constante tempo. Zijn passage halfweg in 1u28 gaf hem het vertrouwen dat het goed zou komen. Maar ook hij kreeg het de laatste 7km toch lastiger. Die vervelende man met de hamer, weet je wel. 4:10 werd 4:20, later zelfs 4:40 en de laatste 2km was het zwoegen om binnen te komen. Maar de reserve was voldoende groot, en met 2u57.39 zette hij toch een schitterende verbetering van zijn persoonlijk record neer.
En ten slotte was er Joris. Zijn voorbereiding was erg kort, en in Eindhoven liep hij een halve marathon ruim boven 1u30. Hij wist op voorhand dat zijn besttijd uit Moskou (2u54) niet haalbaar zou zijn, maar hij wilde toch proberen een mooie tijd te lopen. Tussen het afzien door kon ook hij genieten van de Spaanse zon. Hij startte aan een mooi tempo van 4:25/km en kwam halfweg al sneller door dan zijn eindtijd in Eindhoven. De progressie was heel duidelijk merkbaar, maar de laatste 10km kwam het gebrek aan trainingskilometers toch naar boven en moest hij een beetje vertragen. Maar het grote verval kwam er niet en hij eindigde knap in 3u07.20!
Onder een stralende zon genoten de lopers na van hun mooie prestaties. Er werd bijgepraat met de meegereisde supporters (Elsy, Lotte, Flore en Margo) en ’s avonds kon er eindelijk genoten worden van een lekkere hamburger.
Valencia, je was fantastisch. Hier komen we zeker nog terug! Hasta la próxima!
Verslag: Simon Rogge
