EINDHOVEN | 08-10-2023
Verslag: Evelien De Smet
9 oktober 2022: 7 atleten uit de groep van Tim staan aan de start voor hun marathon te Eindhoven. Allen hebben ze al één of meerdere marathons achter de rug. We zijn met een hele hoop supporters op post en wat een belevenis is me dat! Die dag heb ik veel harder meegeleefd met iedereen die de mythische afstand liep, dan dat ik met mijn eigen wedstrijd bezig was (ik liep in de namiddag de halve marathon). We zijn hier op weekend en hebben dus al sinds vrijdagavond de laatste voorbereidingen van dicht kunnen opvolgen. Eén ding is nu al zeker, volgend jaar loop ik hier ook de marathon mee!
Zo gezegd, zo gedaan. Op 29/6 werd ik 35 jaar en werd ik “kersvers” master. Wat beter dus om deze mijlpaal te vieren dan een marathon lopen. Na mijn vakantie in juli beginnen we aan de trainingen. We zijnde ikzelf, Tim onze trainer, Greet Verdonckt, Karel Huysman én onze voorzitter Pieter. De keuze was rap gemaakt, er wordt opnieuw gelopen in Eindhoven. Dit is een stadsmarathon met een héél leuke sfeer, niet super groot, maar groot genoeg én deze wedstrijd doet (dankzij een goede organisatie) al even dienst als het Belgisch kampioenschap. Langzaamaan worden de lange duurlopen op zondag een stukje langer, we lopen soms al eens een marathon tempoblokje. Tussendoor lopen we ook nog enkele andere wedstrijden, die helpen o.a. het tempo te bepalen waarop we uiteindelijk de marathon zullen lopen. Tot op heden was mijn langste afstand die ik liep 24km, maar na een aantal weken gaan we al vlot over deze afstand. Er worden duurlopen gedaan van 28, 30 en zelfs 35km. Jammer genoeg heeft Karel eind augustus dikke pech. Een verkeersbord dat niet meer op de juiste plaats hangt, zorgt ervoor dat hij met zijn fiets valt. Verdict: schouder uit de kom en drie weken niet lopen. Net nu we onze langste trainingen hebben, kan hij ze niet meedoen… Toch geeft hij de moed niet op, en hervat hij de trainingen nadien en loopt hij nog zoveel km’s als hij kan. Starten zal hij doen op de marathon, maar beslist wijselijk om maar een deel van de afstand te lopen.
Op vrijdag 6 oktober vertrekken we met 21 naar Eindhoven op weekend. Vier van ons lopen dus de volledige marathon en ook op de halve hebben we twee deelnemers. Verder zijn er kinderen, partners, persoonlijke bevoorraders en supporters mee. Vrijdagavond eten we spaghetti, er moeten immers koolhydraten gestapeld worden. Vier koks staan aan het fornuis om voor iedereen een ruime portie spaghetti te voorzien. En gesmaakt heeft het! Op zaterdagvoormiddag lopen in groep nog een rustig duurloopje van 5km door het Roompot-domein. In de late namiddag gaan de atleten dan naar Eindhoven centrum, hun startnummers en eventuele T-shirts ophalen. Het parcours wordt nog eens uitgebreid bestudeerd aan de hand van de vele plannen die uithangen.
Nadat iedereen terug is, eten we nog zo een vaste waarde: pannenkoeken! Lekker, lekker… Nadien misschien wel 1 van de lastigste dingen van het weekend (behalve de marathon zelf dan): het bevoorradingsplan bespreken. Wie gaat waar gaan staan, wat neem jij op km 25, hoeveel gellekes steek ik in het zakje van mijn broek, …? Gelukkig raken we er nog aan uit, de flesjes zijn gevuld en de gellekes liggen klaar. Alles gaat in een zak per bevoorradingspunt en wordt verdeeld onder de bevoorraders. Met een gerust hart kunnen we gaan slapen, morgen komt alles goed, we moeten enkel maar lopen!
Zondagochtend. De nacht was toch iets korter dan misschien gewenst, maar hey, een beetje stress kan nooit kwaad. We staan al vroeg op voor het ontbijt en een beetje voor 8u00 vertrekken we reeds naar Eindhoven en het Belgian House (dankzij de federatie is er aan de finish een congresruimte waar deelnemers aan het BK hun sportzak kwijt kunnen, hier worden nadien ook de medailles uitgereikt). Het parkeren gaat dankzij het vroege uur gelukkig nog vlot. De ochtend is fris, maar verwachting en spanning hangen in de lucht. We hebben er allemaal zin in.
Om 10u00 is het dan eindelijk zover. Het startschot wordt gegeven. Het plan voor mezelf was duidelijk: rustig starten, de vlag van 3u30 volgen, samen met Pieter. We zien na km 35 of zo wel of er nog wat versneld kan worden. De eerste km’s gaan vlot voorbij. We lopen met ons 2 (en nog een hele hoop andere atleten) mee met de vlaggendragers. De tempo’s zijn wat ze moeten zijn, er werd zeker nog niet te snel gestart. Op km 15 verliezen we echter de vlaggen. Ze blijven wat achter in de bevoorradingspost. Pieter en ik kunnen deze telkens vlot doorlopen, omdat we dankzij onze eigen bevoorraders ons drinken reeds voor de chaos kregen. We panikeren echter niet en blijven rustig hetzelfde tempo aanhouden. Op km 20 zien we voor het eerst de kindjes die mee zijn, met gepersonaliseerd aanmoedigingsbordje. Dit doet écht wel deugd! De beentjes zijn nog steeds fris, de glimlach is bij mezelf nog steeds van de partij. De zon komt gelukkig niet echt door de wolken heen, waardoor de temperatuur net onder de 20 graden blijft. Ideaal dus om te lopen. Op km 25 stopt Karel zoals gepland. Een goede training achter de rug, maar jammer dat hij toch de volledige wedstrijd niet kon uitlopen. Volgend jaar revanche! Op dit punt moet Pieter bij mij ook een beetje lossen. Oei, denk ik even bij mezelf, wat nu? Ik blijf hetzelfde tempo aanhouden en probeer nog zeker niet te versnellen. Er moet immers nog 17 km gelopen worden. Ik merk nu wel al dat sommige andere atleten toch te snel gestart zijn. Ik kan eigenlijk van de ene naar de andere lopen en steeds een plaatsje opschuiven. Na km 37 begint alles toch wel wat door te wegen. Het lijkt alsof iedere km steeds langer wordt. Mijn tempo zakt evenwel niet, ik kan het nog steeds blijven lopen. Het voelt alleen niet meer zo vlotjes als in het begin. Op km 40 staat er nog een hele hoop supporters met hun bordjes. De laatste 2km. Dit zijn echt ook wel de lastigste. Gelukkig weten we dat het einde nabij is!
Ik kom over de finish in een tijd van 3u27.33. Wauw, ik besef “ik heb net een marathon gelopen!” En ik heb van km 1 tot en met 42 genoten. Ja, het was lastig op het eind en ja, de benen doen dan pijn, maar dat is voor iedere loper rond jou. Het gevoel van voldoening en trots overheerst dit toch. Aan de finish komen toch wat emoties los, maar zo blij dat we het gedaan hebben. Ik beslis direct al dat ik dit nog zal doen, zo tof vond ik het.
Maar, zoals eerder gezegd gingen we dus met 4 de volledige marathon lopen.
Tim en Greet besloten ook om samen te starten. Ze liepen het grootste deel van de wedstrijd samen. En Greet kennende, eens haar dieselmotortje gestart is, kan zij lang blijven gaan. Greet finishte in een nieuw PR van 3u04.42. Hiermee behaalde ze de tweede plaats op het Belgisch kampioenschap in haar leeftijdscategorie (W50). Haar vorige besttijd was 3u07.29. Wat een knappe tijden loopt zij toch! Hiermee zet ze ook een nieuw clubrecord op de marathon neer (en tussendoor ook dat op de 20km). Trainer Tim moest pas tussen km 38/39 Greet wat lossen. Hij finishte in 3u05.04. Ook voor hem was het een nieuw PR (vorig record was 3u13.36). Een voorbereiding zonder blessureleed zorgde onder meer voor deze mooie tijd. Na 36 km liepen Greet en Tim voorbij KASVO-jogger Kenny Debisschop die uiteindelijk de finish bereikte in 3u10.29. Pieter liep tijdens zijn voorbereiding het minste aantal km’s van ons allen en finishte in 3u40.52. Nog steeds een knappe tijd!
In de namiddag was de spanning echter nog niet gedaan, we hadden namelijk nog 2 dames die de halve marathon gingen meelopen. Tot nu toe waren de prestaties op de halve marathon van Eindhoven altijd wat onder de verwachting gebleven. De atleten van Tim die voordien deze wedstrijd liepen, hadden altijd het gevoel dat ze beter konden. Deze keer echter niet hoor! Zowel Isabel als Ine zetten allebei óók een nieuw PR neer. Isabel kon starten in de eerste wave. Ze begon wat behoudender aan haar wedstrijd, maar kon telkens blijven versnellen. Ze finisht in 1u30.35, daarmee liep ze exact 4’ sneller dan haar vorige record op de halve marathon. Ine had ietwat pech bij de inschrijving waardoor ze pas in de 3e wave mocht starten. Hier waren geen tempomakers meer voor een rappe halve, én moest ze alle tragere lopers van een vorige wave inhalen. Ondanks het vele slalommen kwam ze in een tijd van 1u33.25 aan de finish, wat toch ook een stuk rapper is dan haar vorige record van 1u35.54.
Wie we zeker ook niet mogen vergeten zijn onze supporters ter plaatse én onze bevoorraders: Henk, Bruno, Kilian, Kaat, Audrey, Kim en Sarah kweten zich met verve aan hun taak als bevoorrader. Op verschillende posten stonden ze klaar met onze flesjes en gellekes. Zonder hen zouden er zeker zo geen knappe prestaties geleverd werden. Dikke merci aan jullie allen. Het was na iedere 5 km steeds heel tof om een bekend gezicht te zien die én supporterde en bevoorraadde.
Ook de andere supporters mogen we zeker niet vergeten. Mia, Bernard, Jules, Nio, Ebba, Nimué, Kian en Antoon kwamen we op 1 of 2 plaatsen tegen, met hun aanmoedigingsbordjes bij.
Kortom (voor ik hier 5 pagina’s volschrijf), het was een super ervaring. Ik kan het echt aan iedereen aanraden, om zeker toch één keer een marathon te lopen! Zowel de wedstrijd zelf als de trainingen die er aan voorafgaan in groep, het is allemaal voor herhaling vatbaar. Eindhoven 2024, here we come!
Ook PR’s in halve marathon Kuurne
KUURNE | 29-09-2023
Ook de week voor Eindhoven kwamen nog enkele afstandslopers aan de start van de halve marathon ‘Rapper dan een ezel’ in Kuurne. Dieter Robbens liep er een uitstekende wedstrijd en finishte in 1u18.52, een verbetering van zijn persoonlijk record met 2 en een halve minuut. Audrey Baguet en Kaat Demetter werden tijdens hun halve marathon bijgestaan door respectievelijk Tim Van Coster en Pieter Demetter voor wie het nog een laatste lange duurloop richting Eindhoven werd. Audrey had al vrij vroeg pijnlijke benen en kon haar tijd van vorig jaar net niet evenaren. Het werd dit jaar 1u47.29. Kaat deelde haar wedstrijd heel goed in en kon in de laatste van 4 grote ronden nog een stevige versnelling uit haar benen schudden. Het resultaat mocht er dan ook zijn: met 1u51.46 was ze bijna zeven minuten sneller dan vorig jaar. En in de tweede wedstrijdhelft verbeterde ze nota bene haar persoonlijke records op de 5 en 10 kilometer!
Verslag: Tim Van Coster
